Uganda blog 12 – 19 juni
Door: Valerie
Blijf op de hoogte en volg Valerie
19 Juni 2016 | Oeganda, Wakiso
Ghendi?
De was hangt fijn te drogen aan de waslijn en de stroom doet het weer zodat ik mijn laptop aan de lader kan leggen. Soms vergeet je, uit gewenning van thuis, je digitale apparatuur op te laden, ook al gebruik je ze niet. Dan baal je weer als je het wél nodig hebt en de stroom er op dat moment afligt. Ik heb een drukke week achter de rug op stage. Het was de tweede week van the second term en ik heb veel lessen gegeven. Vooral rekenen. Daarnaast heb ik ook wat andere lessen geprobeerd, zoals aflatoun (sociale vaardigheden) en creative work.
Op maandag gaf ik rekenen in P2. Het ging over number pairs of twenty. Hiervoor had ik een memory gemaakt. De kinderen moesten de paren ‘vrienden van 20’ bij elkaar zoeken, bijvoorbeeld een 1 en een 19. Maar dat vonden ze nog wel erg lastig. Want hoe moet dat eigenlijk, memory spelen? Deze les kwam ook teacher Mariam kijken in de les om te zien hoe het ging. Naderhand hebben we de les besproken. Ze was erg positief over de les en gaf nog een aantal punten mee die ik zou kunnen gebruiken of kunnen proberen in andere lessen. Ik was blij om dit te horen!
Dinsdag gaf ik voor het eerst Aflatoun. De les zou gaan over verschillen, verschillen tussen kinderen over de hele wereld. Na de porridge kwamen de kinderen in de kring zitten. Ik liet ze stuk voor stuk wat foto’s zien van kinderen uit Nederland uit de klas waar ik stageliep voor ik naar Uganda ging. De kinderen vonden het super interessant om te zien en wilden van alles aanwijzen. Vooral de haren van de kinderen uit Nederland vonden ze bijzonder en grappig. Ook ging er veel aandacht uit naar de kleren en de schoenen. Steeds vroeg ik bij de foto’s of ze verschillen konden opnoemen, maar misschien ook overeenkomsten konden vinden, zoals een liniaal, kleurpotloden… Hierna vroeg ik aan de kinderen of ze misschien iets wilden weten over Nederland dan zouden we dat namelijk aan de kinderen van de foto’s kunnen vragen. Er schoten gelijk een paar vingers in de lucht. We bedachten eerst samen een paar vragen die je zou kunnen stellen over verschillen: wie is jullie klassenleerkracht? Wat is de kleur van jullie uniform? Hoe heet jullie school? Daarna zijn de kinderen in groepjes gaan zitten en mochten ze ieders vragen bedenken en opschrijven. Ik vertelde dat i er voor zou zorgen dat de brieven met de vragen opgestuurd zouden worden naar Nederland.
Woensdag begon de dag met de essemble, zoals elke woensdag en vrijdag. Eerst werd dit gehouden met de hele school, maar sinds deze term wordt het gescheiden tussen lower primary (pp – p3) en upper primary (p4 – p7). Dit betekende ook dat er gezocht werd naar kinderen die taken op zich wilden nemen, zoals een headboy en headgirl. Sanitairy prefect, language prefect, food prefect, headprefect, head monitor en een timekeeper. Dit werd aangekondigd tijdens de essemble. De kinderen zouden in de klas van hun classteachers te zien krijgen hoe ze hier voor moesten ‘solliciteren’. Ja, er moest daadwerkelijk gesolliciteerd worden naar deze functies. Dit werd gedaan door middel van een formeel opgestelde brief. Poeh, dat is nogal wat voor kinderen tot en met negen jaar, dacht ik. De kinderen hadden tot donderdag de tijd om hun brief in te leveren. Donderdag konden ze campagne voeren en stemmers voor zich winnen. Vrijdag zou er tijdens de essemble gestemd worden.
In P3 heb ik rekenen gegeven. Het onderwerp was: tafels. Want na een vakantie van drie weken leek het mij wel nodig om deze weer op te pakken en lekker te oefenen. We speelden het spel ‘ik heb … wie heeft …’. Ieder kind kreeg een kaartje met daarop een getal en een tafel. Ze moesten zeggen ‘ik heb … (getal)’ en vervolgens ‘wie heeft … (tafel)?’ Het kind die het antwoord van deze tafel als getal op zijn kaart heeft staan moest opstaan en dezelfde zin weer herhalen, maar dan met zijn getal en tafel. We hebben de les afgesloten met een tafelestafette/race. Drie teams stonden opgesteld in drie rijen tegenover het schoolbord. De eerste kreeg het krijtje in de hand. Ze moesten zo snel mogelijk de tafel van drie op het bord schrijven. Ze waren ontzettend fanatiek!
In P2 sloten we de woensdag af met creative work. Het leek me wel tijd voor P2 voor even iets ontspannends, in plaats van les, dus bedacht ik iets om te knutselen. Twee handen aan elkaar uitgeknipt van wit papier. Doordat de handen aan elkaar vast zitten vormen deze een hartje. Het was een opdracht een beetje in het thema vaderdag. Ik vroeg de kinderen of ze hier bekend mee waren, maar het scheen niet veel belletjes te doen rinkelen. Toch was het een leuke opdracht, omdat ik vertelde dat je het voor een speciaal iemand kon maken, zoals je vader of moeder, de buurman of misschien wel je favoriete leerkracht (terwijl ik naar mijzelf wees als grapje). Ik deed op overdreven toon voor hoe dat dan zou gaan: de handen zouden ze van buiten versieren met vormen en patronen (shapes and patterns: wat zijn dat eigenlijk? Meteen even voorbeelden gegeven en gevraagd op het bord). Zodra de handen opengevouwen worden zie je de vorm van een hart en is er binnenin ruimte om iets te schrijven, zoals lieve, lieve, lieve teacher Valerie, I love you soooo much and you always look sooooo beautiful… Gelukkig, zagen de kinderen de humor ervan in en konden er wel om lachen. Ze waren nu ook enthousiast om zelf aan de slag te gaan. Maar hier was ik nog wel even drukker mee dan ik had verwacht/gehoopt. Het knippen ging niet bij alle kinderen van harte en er waren een aantal kinderen die presteerden om de handen los te knippen of per ongeluk te scheuren wanneer ze begonnen met versieren. Maar ze waren in ieder geval druk bezig en de sfeer was gezellig, en daar gaat het natuurlijk ook wel om bij handvaardigheid. Een leerling kwam vol trots zijn creatie aan mij laten zien tijdens het opruimen. Er stond iets geschreven voor teacher Valerini. Natuurlijk vond ik hem prachtig!
De kinderen, en ook wel de volwassenen, plakken achter heel veel de letter ‘i’. Je hoort hier heel veel zinnen of woorden eindigen met de klank ‘ie’. Zo zeggen ze op school niet altijd yes, maar yesi. Vooral als ergens nadruk op gelegd wordt heb ik gemerkt. Het is heel grappig en het gebeurt dus ook met namen, zoals Valerini.
Woensdag werd nog drukker, omdat om half vier de ‘social skills’ begonnen voor de groepen P3 tot en met P7. Van half vier tot vijf uur zijn er dan clubs waar de kinderen zich voor hebben kunnen aanmelden in de eerste week. Denk aan een schaakclub, kookclub, naaiclub, MDD (Music Dance Drama). Ik heb de verantwoordelijkheid op me genomen voor de laatste club. Ik zal hier dansen verzorgen en ook wat doen met drama. Zoals gezegd zo gedaan heb ik woensdag voor het programma gezorgd voor de MDD-club. Maar ik was niet alleen. Ik had van te voren al met Marloes overlegd dat zij zou komen helpen bij het drama-gedeelte zodat we de groep ook konden opsplitsen. Ook teacher Mariam was van de partij, omdat zij normaal gesproken deze club als verantwoordelijkheid heeft. Als laatst sloot zich een vierde leerkracht aan, een nieuwe leerkracht sinds de start van de second term, die ook ingedeeld was voor deze club. Oke, dat had ik niet verwacht en het was een beetje druk met leerkrachten, vond ik, maar goed. Ik snap het ook wel, omdat Marloes en ik niet blijven tot aan het einde van de tweede periode. Er zullen dus wel leerkrachten moeten zijn die deze club dan kunnen overnemen, zodra wij terug naar Nederland gaan. Gelukkig kon ik lekker mijn ding doen. We hebben wat kleine drama-activiteiten gedaan als warming up. Daarna zijn we begonnen met de eerste dans! Sorry van Justin Bieber. Voordat ik naar Uganda ging, heb ik mij nog afgevraagd of ze het lied dan wel de zanger hier überhaupt wel zouden kennen, maar daar hoef ik mij hier geen zorgen meer over te maken. Het is namelijk zo’n beetje dé hit van het moment. Je hoort hem als beltoon, door de speakers op straat, in winkels of hij wordt gezongen door de leerlingen. Toen ik aankondigde dat we zouden gaan dansen, begonnen de kinderen ook gelijk met de vraag of we een dans zouden gaan doen op dit lied. Natuurlijk kon ik de verleiding niet weerstaan en hebben we het refrein gedanst. Volgende week gaan we ook buiten het refrein danspassen doen. Ik was wel een beetje zenuwachtig over het aanleren van de dans, omdat ik dit nog niet eerder gedaan heb, maar wat was dit leuk om te doen zeg! Na de tijd had ik al meteen zin in volgende week woensdag. Misschien dat er aankomende woensdag wel een stukje gefilmd kan worden.
Op donderdag heb ik opnieuw rekenen gegeven in P2 en P3. In P2 ging het over double en in P3 heb ik de digitale klok geïntroduceerd. Stiekem is dat hier wel iets gemakkelijker dan in Nederland, omdat ze hier maar tot 12 gaan, net als een gewone klok. Kinderen hoeven dus niet te worstelen met het feit dat een 1 ook ineens een 13 is, een 2 ook 14 is, enzovoort. Ik heb uitgelegd dat het getal voor de puntjes de korte wijzer is en dus de uren aangeeft en het getal achter de puntjes de lange wijzer is die aangeeft hoeveel minuten. We hebben wel alleen nog de hele uren behandeld, hoor. In P2 ben ik bezig geweest met verdubbelen. Zogenaamd had ik een spiegel meegenomen die ik naar binnen heb getild samen met een leerling (buiten de deur van het klaslokaal instrueerde ik hem even kort wat we gingen uitbeelden). Ik trok een streep met krijt op de grond (ja, dat is dan wel weer makkelijk aan krijt). Zelf ging ik aan de ene kant van de streep staan. Ik vroeg wie mijn spiegelbeeld kon spelen. Ik nam een gekke pose aan en mijn spiegelbeeld moest dit natuurlijk volgen. Ik vroeg de klas wat het dubbele is van 1, wijzend op mijzelf en mijn spiegelbeeld: ‘2!’, riep de klas. Mooi, dat was een goed begin. Ik nodigde steeds kinderen uit die voor de spiegel konden komen staan en kinderen die het spiegelbeeld speelden. Als er drie kinderen voor de spiegel stonden was de vraag: hoeveel is het dubbele van drie? Op het bord schreef ik de bijhorende som op: 3 + 3 = 6 en ik zei: twee keer een drie is zes (als voorbewerking op de tafel van 2 alvast).
Na schooltijd hebben we met de leerkrachten van de lower primary bij elkaar gezeten om de sollicitatiebrieven te bekijken. Vooral de brieven van pp (4-5 jaar) waren natuurlijk lachwekkend. Vooral omdat er ook vierjarigen hadden gesolliciteerd naar bijvoorbeeld de functie van headboy of headgirl. De kinderen die nog op school aanwezig waren werden in de leerkrachtenkamer geroepen om voor ons, als commissie, zichzelf te presenteren en te vertellen waarom hij of zij zich voor die functie had opgegeven en wat daarachter de plannen waren. De kinderen waren hartstikke nerveus! Begrijpelijk ook wel. Gelukkig kon iedereen om de situatie lachen. Toch was het een gekke gewaarwording, vond ik, maar ook wel weer heel leerzaam voor de kinderen, omdat het heel realistisch is.
Hierna werd ik door Marloes uit de klas gehaald, omdat alle meiden vanaf P3 zich in een klaslokaal verzameld hadden voor ‘girltalk’ begeleid door de vrouwelijke leerkrachten die ook aanwezig waren in het lokaal. Ik sloot mij aan en was benieuwd waar dit over zou gaan. Het girltalk-uurtje werd gebruikt om het te hebben over zaken als persoonlijke hygiëne en gedragingen. Ook was er ruimte voor eigen inbreng, zoals vragen of opmerkingen vanuit de leerlingen. Er werd over alles gepraat en er werden goede adviezen gegeven door de leerkrachten. Het ging van de plaats waar je je tanden moet poesten, hoe vaak je je tandenborstel moet vervangen tot aan het wassen van je onderbroek en hoe je moet zitten als meisje. Aan de ene kant vond ik het zorgelijk om te zien dat hier op school zoveel aandacht aan besteed moest worden, omdat het blijkbaar thuis niet gebeurt, maar daarom maakte dit gevoel ook gelijk plaats voor waardering en trots op de school dat zij hier tijd voor vrijmaken en de kinderen dit ook leren.
Vrijdag was het stemdag. De donderdag hadden wij leerkrachten alvast een selectie gemaakt uit kanshebbers. Deze werden naar voren geroepen en moesten vervolgens met hun rug naar de rest toe staan. Ze mochten niet omkijken, anders waren ze gediskwalificeerd. Achter hen stelden de kinderen zich in rijen op voor wie zij stemden. Het was een hele mooie manier van stemmen, maar het blijven toch kinderen… dus moesten we heel streng zijn en kinderen terug naar hun plaats sturen als ze maar gewoon leuk dachten te doen en achter de rest aan te rennen of te gaan staan waar hun vrienden ook stonden. Sommige kinderen hadden overduidelijk gewonnen. Er stonden dan vier kinderen achter één kind, elf achter een ander en de rest, een stuk of 100 kinderen achter de derde. Vrijdag begint het weekend voor de kinderen in P2, zij hoeven niet naar school op zaterdag, dus wenste ik de kinderen bij de deur een fijn weekend. De kinderen raken hier steeds meer aan gewend en ik krijg het steeds drukker met handen geven, highfives geven en knuffels bij de deur. Geen probleem, want ik geniet ervan! Ook kinderen uit P1 komen vanuit hun deur naar mij toe gerend om hier aan deel te nemen, haha. Ik ken inmiddels ook alle kinderen uit P2 bij naam (namen, omdat ze hier allemaal twee namen hebben) dus dat maakt het ook steeds persoonlijker. Vrijdag bespraken we na schooltijd welke kinderen welke functie zouden krijgen en nog wat andere zaken tijdens de meeting. Na ook stapels nakijkwerk elke dag is het zo half 6 en is het tijd om te gaan. Vaak hangen er nog heel veel kinderen om deze tijd in de klassen rond en op het schoolplein. Ze zijn nog huiswerk aan het maken (overschrijven van het bord), de klas aan het schoonmaken of gewoon wat aan het spelen of kletsen op het schoolplein. Op dit moment van de dag zoek ik vaak aanspraak bij deze kinderen. Zij zitten aan de andere kant van het gebouwtje (P3 tot en met P7). De gesprekken gaan over van alles en het is altijd reuze gezellig. Vrijdag liepen we samen met een stel kinderen mee vanuit school. Marloes en ik wilden namelijk nog langs de markt voor fruit en groenten. Mijn beide handen werden vastgehouden door twee meiden uit P4. We kletsten gezamenlijk, ook met de kinderen die verder nog om ons heen liepen, en de kinderen leerden mij Luganda. De aanspraak met kinderen hier voelt zo dankbaar en oprecht. Het geeft een heel warm en dankbaar gevoel van binnen. En in je hoofd zegt een stemmetje heel dankbaar te zijn hier te mogen zijn.
Ik begin ook steeds meer Luganda te leren. Op de markt begroet ik in deze taal en bestel ik ook wat fruit en groente in het Luganda, zoals ssaatu nyanya (vijf tomaten). De vrouwen achter de kraampjes kunnen er wel om lachen, zo’n muzungu die Luganda praat.
Zaterdag zijn Marloes en ik Kampala in geweest voor boodschappen. Het was eigenlijk een heel rustige dag, zelfs voor Kapala-begrippen. Waarschijnlijk had het ook met het weer te maken, want het was heel grijs, grauw, koud, nat en vies weer. Het deed mij denken aan Nederland. We liepen met lange mouwen en broeken en nog hadden we het koud. Normaal komt de zon na een regenbui wel weer door, maar het bleef grijs en bewolkt. Alles leek ook een stuk minder mooi op die manier. We hebben heel lekker gegeten bij Javas na het doen van onze boodschappen en het opwaarderen van ons internetbundel (10 GB in twee maanden tijd opgemaakt). Ik had Tilapia vis uit het Victoriameer in een curry-saus met rijst en groenten. Mmmm… We waren allebei alleen heel moe, waarschijnlijk van de drukke week end de lange dagen die we maken op stage, dus bij thuiskomst kroop ik na het uitpakken van de boodschappen en wat stukken ananas (nanasi) maar lekker in een warm bed.
Weelaba! Doei!
-
19 Juni 2016 - 20:37
Astrid:
Hoi Valerie,
Zo knap van jou hoe jij de opdrachten steeds tot een soort spelletje aan de kinderen weergeeft. En dat zij het dan ook begrijpen zoals wij in Nederland het doen, lijkt mij ook erg moeilijk. Wat kun je toch alles mooi verwoorden. maar ik zou je stageverslag voor school toch maar iets inkorten als ik jou was.......;-)
Je doet in ieder geval goed je best daar en geniet er van.
Groetjes
Astrid -
19 Juni 2016 - 20:57
Irma Deijk:
Wat mooi hoe je alles beschrijft. Helaas is Marloes wat korter van stof dus lezen we graag jou verslagen om ook een beeld te krijgen! Ga vooral zo door en zet Marloes ook maar af en toe aan het tikken!
Groet Irma -
19 Juni 2016 - 22:59
Yvonne:
Zoooo moooooooi weer!! Wat ontzettend creatief word je daar hè? Ook leuk dat jullie van elkaar kunnen leren. Ik heb het verhaal weer verslonden :-)
De tijd gaat snel. Ook al mis ik je enorm, geniet aub nog lekker een dikke maand van alle mooie en dankbare momenten!
Kus! Yvonne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley